شبیه سازی و عدم تصرف در خلقت الهی

تولید مثل متعارف نزد بشر به شکل جنسی صورت می­ گیرد. در این شیوه اسپرم و تخمک، زیگوت یا سلول تخم را تشکیل می­ دهند و سپس مراحل جنینی آغاز می ­شود. در شبیه­ سازی، موجود زنده، بدون آمیزش جنسی و دخالت اسپرم تولید می­ شود، بدین صورت که از یک سلول جسمی تمایز یافته و ترکیب آن با تخمکی که هسته­ اش برداشته شده، یک موجود زنده کامل متولد می شود. شبیه­ سازی در نباتات و حیوانات به اتفاق امامیه و اهل­ سنت جایز است، ولی در مورد شبیه ­سازی انسانها آراء مختلف است. برخی از فقهای امامیه، قائل به جواز مطلق و برخی قائل به جواز مقیّد و برخی نیز قائل به حرمت می­ باشند، اما فقهای اهل­ سنت به اتفاق آن را حرام می ­دانند. از جمله ادله حرمت این عمل، تغییر در خلقت خدا است که در این نوشتار با بررسی ادله مربوط به آن، این نتیجه حاصل می­ شود که این ادله شامل شبیه ­سازی نمی­ باشند و از این حیث نمی ­توان شبیه­ سازی انسانی را تحریم کرد.